معماری فراتر از رسانه(معماری نمایشی)

چکیده

موضوع مقاله حاضر تبیین تاثیرات فناوری های جدید اطلاعاتی و دیجیتالی بر معماری از طریق کنکاش در مفهوم فضای آنها می باشد.اهمیت این موضوع از این جهت مهم می باشد که تکنولوژی دیجیتال(به عنوان یک رسانه) ما را وامی دارد که تفکر ساختمان سازی به مثابه هنر انتزائی،دیوار به عنوان بخشی از ترکیب صوری مبتنی بر قوانین هندسی،را متوقف سازیم.و به این نکته بیندیشیم که معماری فقط هنر چگونه اشغال نمودن فضا نیست بلکه خلق موقعیت های قابل تغییریست که بتوانند نسبت به تمایلات اجتماعی اساسی از خود انعطاف نشان دهند.و به همین جهت بانفوذ این بعد به معماری،فضای که به سبب این تاثیر به وجود می آید تحت نام فضای محاوره ای یا نمایشی¹ (بر مبنای تأثیر متقابل بین فضاهای دیجیتالی و فیزیکی)شناخته می شود.هدف مقاله حاضر نیز بررسی پیامدها و مفاهیمی است که این دیدگاه بر معماری دارد.

کلمات کلیدی:اطلاعات،رسانه،معماری نمایشی،اغوا

مقدمه

به منظور گشایش این بحث، اصطلاح اطلاعات باید تعریف گردد. اطلاعات مجموعه­ای از حقایق و داده­هاست. اطلاعات را همچنین می توان به صورت مراوده یا پذیرش دانش یا هوشمندی تعریف نمود. اطلاعات، موجودیتی است که به طور دائم درحال تغییر است(pugh,2007,4). توزیع اطلاعات، همانطور که در این متن مورد استفاده قرار گرفته است، اساساً از طریق رسانه یا فناوری، امکان پذیر میگردد. فناوری (رسانه) در این راستا اساسی است زیرا نقش واسطه را بازی می­کند. رسانه به صورت شروط یا مراتب میانی: ابزاری که برای تأثیرگذاری یا هدایت یک چیز به کار میرود تعریف میگردد. فناوری یا رسانه (این دو واژه را می توان به جای یکدیگر به کار گرفت)، به عنوان ابزار های استفاده می شوند که از طریق آن به تبادل اطلاعات با محیط فیزیکی می پردازیم.

 مانوویچ«Manvich»²، ابزارها و روشهایی که افراد بطور  معمول امروزه از طریق آنها به تبادل یا استخراج اطلاعات از فضاهای فیزیکی می پردازند را به ترتیبی که در جدول شماره یک عنوان شده بیان نموده است. (خالقی مقدمه به نقل از مانویچ ،1390، 36).

این مقاله توسط سجاد امیدی پور تهیه و تنظیم شده است.

جهت نمایش و باز شدن لینک دانلود این مقاله لطفا اقدام به خرید اشتراک نمایید.